Als keeper wil je je continue verbeteren. Dat is dan ook de reden waarom het inmiddels 120 koppen tellende keepers talententeam in Groningen de let constant hoger legt. Zowel voor zichzelf als voor de leergierige keepers. Week na week maken we kleine stapjes wat over een langere periode automatisch leidt tot een grote stap. Week na week zien we de keepers het hele jaar op het veld om beter te willen worden. Natuurlijk zijn de keepers allemaal voorzien van hun favoriete keepershandschoenen.
De talenten willen we continue prikkelen om het maximale in ze naar boven te halen. Bij vrijdagtraining van 16.30 uur was het de de in 2009 geboren meidenkeeper Raya Popma die beloont wordt voor haar inzet en ontwikkeling. Raya speelt haar wedstrijden wekelijks voor vv Helpman uit Groningen. Ze laat steeds beter zien dat ze nadenkt over wat ze aan het doen is op het veld, de tips die ze krijgt neemt ze mee en dat zien we terug in de keepershandelingen die ze uitvoert. Met een steeds betere focus staat ze dan ook haar mannetje tussen het keepersgeweld. Mooi is dan ook de opmerking die Raya maakt waarom ze met ons traint : “Ik hou gewoon van keepen”.
Bij de vrijdagtraining van 18.00 uur was het de bij ONR keepende Duncan Kloosterman die de wisselbokaal verdient mee naar huis kon nemen. De in 2003 geboren Duncan heeft zijn plek gevonden nadat hij in mei 2017 voor het eerst met de keepers op het veld stond op Corponello. Duncan had gehoord dat hij bij ons een keepersopleiding kon volgen en wilde daar het fijne wel van weten. Zo stond hij 4 dagen na zijn eerste contact op het veld tussen de palen. Duncan is een keeper van het type hard werken, het pakken van ballen doet hij van nature. Steeds makkelijker zien we dat hij doorheeft dat “sober” keepen erg effectief is. Het kiezen van de juiste positie om de kans op een tegendoelpunt zo klein mogelijk te maken in combinatie met voetenwerk waarbij je beter niet kunt vallen maken van Duncan de keeper die hij momenteel is. Duiken is natuurlijk leuk, maar niet altijd nodig. ls keeper is het juist de kunst zo lang mogelijk op je benen te blijven staan.

